Ile tak naprawdę jest w stanie poświęć człowiek ze względu na swoje marzenia? Podobno po trupach do celu, ale co jeśli tymi tak zwanymi trupami są ludzie, na których nam zależy? Czy warto wtedy dążyć do naszych celów? Z jednej strony to właśnie one dają nam uczucie spełnienia, ale każdy medal ma dwie strony. Co nam po tym, co osiągnęliśmy, skoro nie możemy się z tego cieszyć z przjaciółmi, czy też miłością naszego życia? Nie wiem. Kolejna pierdolona rzecz, której nie wiem.
Jakież to dziwne uczucie widzieć obcą Ci osobę, która trzyma w ramionach cały twój świat i nie chce go wypuścić.
Gdzie wtedy był ten cały Bóg? Czas ucieka. Nie czeka na nikogo, i podobno leczy rany. Każdy chciałby mieć go więcej. Czas wstać. Dorosnąć. Zapomnieć.
Bóg nic nie zrobi dopóki nie przestaniesz go wyrzucać ze swojego życia. ; >
OdpowiedzUsuń